Αποφασιστικό ορόσημο στην Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας στάθηκε αναμφίβολα ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος.Κανείς από τους παλαιότερους πεζογράφους δεν είχε τη πνευματική δύναμη να ξεπεράσει τη προηγούμενη δημιουργία του και να προχωρήσει σε μία πιο γόνιμη ανανέωση του είδους ή σε μία αναγκαία αναπροσαρμογή προς τους νέους καιρούς. Το έργο των πεζογράφων (Ξενόπουλος,Βλαχογιάννης,Τραυλαντώνης,
Βουτυράς)ουσιαστικά κλείνει στα1920.Δύο πεζογράφοι που βρίσκονταν σε στενότερη επικοινωνία με τα πνευματικά δρώμενα που ο θάνατος τους έκοψε απότομα τη ζωή ήταν ο Κώστας Χατζόπουλος και ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης σε στενότερη πνευματική επαφή και επικοινωνία με τη Δύση και προικισμένοι με τα πνευματικά εφόδια Ίσως να κατορθώσαμε να οικοδομήσουνε τις γέφυρες που θα βοηθούσανε τη σύνδεσηκαι θα συντομευανε τη μετάβαση από τη παλαιότερη στη νέα τεχνοτροπία και ίσως να προσπαθούσανε το ρυθμό και τα αιτήματα της μεταπολεμικής γενιάς.
Από την άλλη πλευρά η επίδραση του Δημοσθενη Βουτυρα στάθηκε καθοριστική ο οποίος καθιερώθηκε μέσα στις σελίδες της Νεοελληνικής λογοτεχνίας ως ο θεμελιωτής της λαϊκής πεζογραφίας .Η βαριά κατάθλιψη ,η υποταγή στη μοίρα ,η έλλειψη αντίστασης ,ο συμβιβασμός με την αποτυχία, η συνθηκολόγηση με την μικροαστική μιζέρια όλα αυτά τα χαρακτηριστικά στοιχεία τοποθετημένα μέσα σε ένα κοινωνικό περίγυρο που τον μαστίζει αλύπητα η φτώχεια ,η μιζέρια και η κακομοιριά δημιουργούνε πρόσφορα το ψυχικό σθένος του Βουτυρά ένα κλίμα διαβρωτικο που στενάζει κάτω από το βάρος της απαισιοδοξίας. Και φυσικά όλα αυτά τα γνωρίσματα της πεζογραφίας του Βουτυρά (Η σύλληψη του μύθου, η διαβρωτική ατμόσφαιρα ,ο αποπνικτικός περίγυρος της χαμοζωης ,η παρουσιαση και η διαγραφή προσώπων διαλεγμένων μέσα από τη κατηγορία του αποτυχημένου και ηττημένου ανθρώπινου τύπου περνούν μέσα στα πεζογραφικά κείμενα των νέων της περιόδου αυτής. Ενδεικτικό παράδειγμα ο πρωτόλειος διηγηματικος τόμος του Άγγελου Τερζάκη "Ο ξεχασμένος και αλλά διηγηματα".Ακολουθεί ο διηγηματικος τόμος της Ρόζας του Αδαμάντιου Παπαδημα , το μυθιστόρημα του Ν.Κατηφόρη :"Η πιάτσα"και τα διηγήματα του Χρ.Λεβάβ.
Βουτυράς)ουσιαστικά κλείνει στα1920.Δύο πεζογράφοι που βρίσκονταν σε στενότερη επικοινωνία με τα πνευματικά δρώμενα που ο θάνατος τους έκοψε απότομα τη ζωή ήταν ο Κώστας Χατζόπουλος και ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης σε στενότερη πνευματική επαφή και επικοινωνία με τη Δύση και προικισμένοι με τα πνευματικά εφόδια Ίσως να κατορθώσαμε να οικοδομήσουνε τις γέφυρες που θα βοηθούσανε τη σύνδεσηκαι θα συντομευανε τη μετάβαση από τη παλαιότερη στη νέα τεχνοτροπία και ίσως να προσπαθούσανε το ρυθμό και τα αιτήματα της μεταπολεμικής γενιάς.
Από την άλλη πλευρά η επίδραση του Δημοσθενη Βουτυρα στάθηκε καθοριστική ο οποίος καθιερώθηκε μέσα στις σελίδες της Νεοελληνικής λογοτεχνίας ως ο θεμελιωτής της λαϊκής πεζογραφίας .Η βαριά κατάθλιψη ,η υποταγή στη μοίρα ,η έλλειψη αντίστασης ,ο συμβιβασμός με την αποτυχία, η συνθηκολόγηση με την μικροαστική μιζέρια όλα αυτά τα χαρακτηριστικά στοιχεία τοποθετημένα μέσα σε ένα κοινωνικό περίγυρο που τον μαστίζει αλύπητα η φτώχεια ,η μιζέρια και η κακομοιριά δημιουργούνε πρόσφορα το ψυχικό σθένος του Βουτυρά ένα κλίμα διαβρωτικο που στενάζει κάτω από το βάρος της απαισιοδοξίας. Και φυσικά όλα αυτά τα γνωρίσματα της πεζογραφίας του Βουτυρά (Η σύλληψη του μύθου, η διαβρωτική ατμόσφαιρα ,ο αποπνικτικός περίγυρος της χαμοζωης ,η παρουσιαση και η διαγραφή προσώπων διαλεγμένων μέσα από τη κατηγορία του αποτυχημένου και ηττημένου ανθρώπινου τύπου περνούν μέσα στα πεζογραφικά κείμενα των νέων της περιόδου αυτής. Ενδεικτικό παράδειγμα ο πρωτόλειος διηγηματικος τόμος του Άγγελου Τερζάκη "Ο ξεχασμένος και αλλά διηγηματα".Ακολουθεί ο διηγηματικος τόμος της Ρόζας του Αδαμάντιου Παπαδημα , το μυθιστόρημα του Ν.Κατηφόρη :"Η πιάτσα"και τα διηγήματα του Χρ.Λεβάβ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου