Αποφασιστικό ορόσημο στην Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας στάθηκε αναμφίβολα ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος.Κανείς από τους παλαιότερους πεζογράφους δεν είχε τη πνευματική δύναμη να ξεπεράσει τη προηγούμενη δημιουργία του και να προχωρήσει σε μία πιο γόνιμη ανανέωση του είδους ή σε μία αναγκαία αναπροσαρμογή προς τους νέους καιρούς. Το έργο των πεζογράφων (Ξενόπουλος,Βλαχογιάννης,Τραυλαντώνης, Βουτυράς)ουσιαστικά κλείνει στα1920.Δύο πεζογράφοι που βρίσκονταν σε στενότερη επικοινωνία με τα πνευματικά δρώμενα που ο θάνατος τους έκοψε απότομα τη ζωή ήταν ο Κώστας Χατζόπουλος και ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης σε στενότερη πνευματική επαφή και επικοινωνία με τη Δύση και προικισμένοι με τα πνευματικά εφόδια Ίσως να κατορθώσαμε να οικοδομήσουνε τις γέφυρες που θα βοηθούσανε τη σύνδεσηκαι θα συντομευανε τη μετάβαση από τη παλαιότερη στη νέα τεχνοτροπία και ίσως να προσπαθούσανε το ρυθμό και τα αιτήματα της μεταπολεμικής γενιάς. Από την άλλη πλευρά η επίδραση του Δημοσθενη Βουτυρα στάθηκε κ...